Het Hooggerechtshof van het Soevereine Volk

HET RECHT VAN VOLKEREN

AAN ALLE VOLKEREN,
Tot het besef dat de meerderheid van de volkeren in de wereld onderworpen zijn aan hun regering als een « hogere autoriteit »,

Frankrijk herinnert zich:

1) Die logica VERPLICHT dat het kleine deel van de mensen die gekozen zijn om het bedrijf (de overheid) te leiden, voortdurend onder het gezag blijft van de mensen waaruit het afkomstig is.
2) Die democratie DEMANNERT dat het volk een middel heeft om de activiteiten van de regering permanent te controleren.
3) Dat de Verenigde Naties « het recht van volkeren op zelfbeschikking » erkennen, d.w.z. het recht om te allen tijde haar bestuurssysteem te veranderen om ervoor te zorgen dat het altijd onder controle is.

Frankrijk adviseert:

1. De oprichting van een « Hooggerechtshof van het volk ».
2. Dat deze rechtbank een deel van de strijdkrachten en een instrument voor directe communicatie met het publiek moet hebben.
3. Dat het hiërarchisch boven de staat wordt geplaatst, d.w.z. de regering en alle instellingen.
4. Dat het legitieme rechtbanken heeft die in de plaats komen van de hoven van beroep in alle rechtbanken, om te zorgen voor gerechtigheid die verder gaat dan de wet.
5. Dat deze legitieme rechtbanken het recht hebben om te oordelen en magistraten te bestraffen.

 

Voorstel voor een actie die een overgang naar een nieuw model voor het beheer van menselijke samenlevingen mogelijk maakt door de oprichting van een juridisch corpus ten gunste van het recht van de MENSEN.

GESELECTEERDE DEFINITIES BETREFFENDE DE BEGRIPPEN « MENSEN » – « NATIE » – « STAAT »

Het woord « PEOPLE » verwijst naar een groep mensen die een gemeenschappelijke taal, cultuur, historisch erfgoed en een representatief orgaan delen.

Het woord « STATE » verwijst naar dit vertegenwoordigend orgaan en de instellingen die het beheert.
Het woord « NATION » dat hier wordt gebruikt, verwijst naar het hele volk en de staat die een bepaald gebied, afgebakend door grenzen, bezet houdt.

 

PREAMBLE

In tegenstelling tot de logica en de gepresenteerde officiële teksten zijn de regeringen van mening dat ze « boven » de volkeren staan die hen aanwijzen om de Natie te besturen, en vaak zelfs « boven » de wetten die ze aan hun volk opleggen.

De staat is echter het door het volk gekozen beheersorgaan. Het moet per definitie eeuwig aan die mensen onderworpen zijn.
Alleen een ongepaste vorm van bestuur kan leiden tot een omkering van de rollen.

De soevereiniteit van het volk is erkend als de basis van de menselijke beschaving sinds de mensenrechten aan het einde van de achttiende eeuw, en bevestigd door de 193 ondertekenende landen van de Verenigde Naties, die in de Convenanten 1 en 2 bepalen dat « volkeren het recht op zelfbeschikking hebben ».

 

MEESTEREN’S RECHTS

Aangezien de staat een klein deel van het volk is, is het natuurlijk het grootste deel dat dus moet beslissen over de regels van het leven en de organisatie. Dat wil zeggen, de vorm van het bestuur en de regels van het beheer. Dit staat bekend als de Grondwet.

Wanneer dit natuurlijke, maar ook onvervreemdbare en onvervreemdbare principe niet wordt gerespecteerd, wordt de soevereiniteit van het volk met voeten getreden en dreigen de individuele rechten te worden geschonden.

Wanneer de soevereiniteit van het volk wordt geschonden, is de regering niet meer dan een kleine groep individuen die haar wet aan het volk als geheel wil opleggen.

Wanneer de Natie geen legitieme regering heeft, moet het volk een situatieverslag opstellen door een vergadering van vrijwilligers die een Openbaar Ministerie vormen, vervolgens een « Nationale Overgangsraad » oprichten en ten slotte een « Hooggerechtshof van het Volk » oprichten om de Soevereiniteit van het Volk, de enige basis van een echte democratie volgens zijn definitie, te waarborgen.

DE NATIONALE OVERGANGSRAAD

De « Nationale Overgangsraad » is het orgaan dat het volk kan oprichten als het van mening is dat het huidige bestuurssysteem heeft geleid tot het verlies van de rechtsstaat.

Deze Raad moet dan de structuur opzetten die het hele volk in staat stelt een grondwet te herschrijven die geen schendingen meer toelaat, en de zaken van de natie voorlopig te beheren volgens een vooraf bepaald programma.

Om geldig te zijn, moet deze Raad aan een aantal regels voldoen.

 

HET HOOGGERECHTSHOF

Het « Recht van de volkeren op zelfbeschikking » dat door de VN wordt erkend, vereist de oprichting van een hoger rechtsorgaan om de onafhankelijkheid van de rechterlijke macht te garanderen en ervoor te zorgen dat de staat functioneert in overeenstemming met de wetten van het volk, want de onafhankelijkheid van de rechterlijke macht is de onmisbare voorwaarde voor de eerbiediging van de mensenrechten, het enige bolwerk om de volledige eerbiediging van de individuele rechten te garanderen, waarvan de Universele Verklaring van de Rechten van de Mens melding heeft gemaakt.

Totdat er een nieuwe bestuursvorm of een nationale overgangsraad is ingesteld, wordt dit Hooggerechtshof dus het enige legitieme orgaan dat het volk juridisch vertegenwoordigt voor nationale en internationale organen.

De enige duurzame garantie voor een onvervalsbare billijkheid is alleen verzekerd op voorwaarde dat het rechtssysteem permanent onder het hoge en enige gezag van het soevereine volk blijft, daarom moet het « Hooggerechtshof van het Volk » bestaan uit enkele permanente leden van de verschillende professionele ondernemingen, die de leiding hebben over de organisatie, maar het is onontbeerlijk dat het eenvoudige personen zijn die door het lot worden getrokken onder de bevolking, die in volledige onafhankelijkheid oordelen en vonnissen uitspreken. Voor elke door deze Hoge Raad te behandelen zaak is een nieuwe loting nodig.

Deze personen zullen voldoende in aantal zijn om een gevarieerde steekproef van de bevolking te vertegenwoordigen en, altijd in aantal, minstens zeven keer het aantal vaste personeelsleden.

Dit Hoge Volksgerechtshof, dat hiërarchisch boven alle instellingen staat, is de permanente garant voor de rechtsstaat en wordt daarmee natuurlijk het hoogste gezag van het nationale leger waar het een beroep op zal doen voor de uitvoering van zijn beslissingen.

Hieruit volgt dat het Volk een superieur rechtsorgaan zal hebben dat voortdurend de legitimiteit van de acties van de staat controleert en bereid is elke poging tot afwijking te bestraffen.

Dit orgaan, een « Hooggerechtshof van het Volk » dat hiërarchisch is geplaatst in de hoogste van alle instellingen, zal op het hele grondgebied toegankelijk zijn en zal de hoven van beroep vervangen door « Legitieme rechtbanken » die uitsluitend bestaan uit personen die door het lot worden aangewezen uit personen die geen openbaar ambt bekleden.

Via dit « Hooggerechtshof van het Volk » krijgt elke burger een remedie die hem/haar echte gerechtigheid garandeert. De aanklagers zullen niet langer ten dienste staan van de politici, maar van de burgers.

Dit Hooggerechtshof, dat het gezag van het volk over de staat vertegenwoordigt, moet zelf zijn toevlucht nemen tot een « Internationaal Hooggerechtshof » dat alle volkeren een internationaal verhaal biedt.

Een volk dat door deze nationale instellingen van justitie wordt beroofd, zal een beroep kunnen doen op dit Internationaal Gerechtshof, eenvoudigweg door een « Nationale Overgangsraad » op te richten.

Elk land met een « Hooggerechtshof van het Volk » zal voor altijd een democratie hebben gevestigd die gebaseerd is op het algemeen welzijn van de natie en op « Mensenrechten ».