PRAWO NARODÓW
DO WSZYSTKICH LUDZI,
Uświadomienie sobie, że większość narodów świata podlega ich rządowi jako “władzy wyższej”,
Francja wspomina:
1) Logika ta WYMAGA, aby niewielka część osób wybranych do zarządzania firmą (rządem) pozostawała stale pod władzą osób, od których pochodzi.
2) Demokracja ta DEMANIZUJE, że naród ma możliwość stałej kontroli nad działaniami rządu.
3) Że Organizacja Narodów Zjednoczonych uznaje “prawo narodów do samostanowienia”, tzn. prawo do zmiany systemu zarządzania w każdej chwili w celu zapewnienia, że jest on zawsze pod kontrolą.
Francja radzi:
- Utworzenie “Sądu Najwyższego Ludu”.
- Aby sąd ten posiadał część sił zbrojnych i narzędzie do bezpośredniej komunikacji ze społeczeństwem.
- Żeby umieścić ją hierarchicznie ponad państwem, tj. rządem i wszystkimi instytucjami.
- Posiadanie prawomocnych sądów zastępujących sądy apelacyjne we wszystkich sądach, w celu zapewnienia sprawiedliwości ponad prawem.
- Że te sądy prawomocne mają prawo do osądzania i karania sędziów.
Propozycja działań zmierzających do przejścia do nowego modelu zarządzania społeczeństwami ludzkimi poprzez stworzenie korpusu prawnego na rzecz PRAWA LUDZKIEGO
WYBRANE DEFINICJE DOTYCZĄCE POJĘĆ “LUDZIE” – “NARÓD” – “PAŃSTWO”
Słowo “LUDZIE” odnosi się do grupy ludzi mających wspólny język, kulturę, dziedzictwo historyczne i ciało przedstawicielskie.
Słowo “PAŃSTWO” odnosi się do tego organu przedstawicielskiego i instytucji, którymi zarządza.
Użyte tu słowo “NAROD” odnosi się do całego narodu i państwa zajmującego dane terytorium, ograniczone granicami.
PREAMBUŁA
Wbrew logice i przedstawionym oficjalnym tekstom, rządy uważają, że są “ponad” narodami, które wyznaczają je do zarządzania narodem, a często nawet “ponad” prawami, które narzucają swojemu ludowi.
Państwo jest jednak organem zarządzającym wybranym przez ludzi. Musi ona z definicji być wiecznie podporządkowana tym ludziom.
Tylko niewłaściwa forma zarządzania może prowadzić do odwrócenia ról.
Suwerenność ludu została uznana za podstawę ludzkiej cywilizacji od czasu ustanowienia Praw Człowieka pod koniec XVIII wieku i potwierdzona przez 193 państwa-sygnatariuszy Organizacji Narodów Zjednoczonych, które w Paktach 1 i 2 stanowią, że “narody mają prawo do samostanowienia”.
PRAWO LUDZKIE
Ponieważ państwo stanowi niewielką część ludzi, to oczywiście największa część musi więc decydować o zasadach życia i organizacji. To znaczy, forma zarządzania i zasady zarządzania. Nazywa się to Konstytucja.
Kiedy ta naturalna, a także niepisywalna i niezbywalna zasada nie jest przestrzegana, suwerenność ludu jest lekceważona, a indywidualne prawa są zagrożone naruszeniem.
Kiedy suwerenność ludu jest naruszana, rząd jest tylko małą grupą osób starającą się narzucić swoje prawo całemu narodowi.
Gdy Naród nie ma prawowitego rządu, naród musi sporządzić raport sytuacyjny przez zgromadzenie ochotników, którzy tworzą Prokuraturę, następnie stworzyć “Narodową Radę Przemian”, a w końcu ustanowić “Sąd Najwyższy Ludu”, aby zapewnić CAŁKOWITĄ suwerenność Ludu, jedyną podstawę prawdziwej demokracji zgodnie z jej definicją.
KRAJOWA RADA DS. TRANSFORMACJI
Krajowa Rada Tymczasowa” jest organem, który może zostać powołany przez obywateli, jeśli uznają oni, że obecny system rządów doprowadził do utraty praworządności.
Rada ta musi następnie stworzyć strukturę, która umożliwi całemu społeczeństwu przeredagowanie konstytucji, która nie będzie już dopuszczać do naruszeń, i tymczasowo zarządzać sprawami Narodu zgodnie z wcześniej określonym programem.
Aby Rada ta była ważna, musi przestrzegać szeregu zasad.
SĄD NAJWYŻSZY
Uznane przez ONZ “Prawo narodów do samostanowienia” wymaga utworzenia wyższego organu wymiaru sprawiedliwości, który zagwarantuje niezawisłość sądownictwa i zapewni funkcjonowanie państwa zgodnie z prawem narodu, ponieważ niezawisłość sądownictwa jest niezbędnym warunkiem poszanowania praw człowieka, jedynym bastionem gwarantującym pełne poszanowanie praw jednostki, o którym mowa w Powszechnej Deklaracji Praw Człowieka.
Do czasu ustanowienia nowego sposobu sprawowania rządów lub Krajowej Rady Tymczasowej, Sąd Najwyższy staje się zatem jedynym uprawnionym organem, który prawnie reprezentuje obywateli przed organami krajowymi i międzynarodowymi.
Jedyną trwałą gwarancją niezbywalnej sprawiedliwości jest to, że system sądowniczy pozostaje trwale pod wysokim i wyłącznym zwierzchnictwem Ludu Suwerennego, dlatego też “Sąd Najwyższy Ludu” musi składać się z kilku stałych członków z różnych korporacji zawodowych, kierujących organizacją, ale niezbędne jest, aby były to osoby proste, losowo wybrane spośród ludności, które oceniają i wydają wyroki w sposób całkowicie niezależny. Każda sprawa, która będzie rozpatrywana przez Sąd Najwyższy, będzie wymagała nowego losowania.
Liczebność tych osób będzie wystarczająca, aby reprezentowały one zróżnicowaną próbę ludności oraz, zawsze w liczbie, co najmniej siedmiokrotnie większą od liczby stałych pracowników.
Ten Najwyższy Sąd Ludowy, usytuowany hierarchicznie nad wszystkimi instytucjami, jest stałym gwarantem praworządności, a tym samym naturalnie staje się nadrzędną władzą armii narodowej, do której będzie się odwoływać w celu wykonania swoich decyzji.
Wynika z tego, że Naród będzie miał nadrzędny organ sprawiedliwości, który stale monitoruje legalność działań państwa i jest gotów sankcjonować wszelkie próby odstąpienia.
Organ ten, “Sąd Najwyższy Ludu” hierarchicznie usytuowany na najwyższym szczeblu wszystkich instytucji, będzie dostępny na całym terytorium, zastępując Sądy Apelacyjne “Sądami Legislacyjnymi” złożonymi wyłącznie z osób wylosowanych spośród tych, które nie sprawują urzędów publicznych.
Za pośrednictwem tego “Sądu Najwyższego Ludu” każdy obywatel będzie miał środek prawny gwarantujący mu prawdziwą sprawiedliwość. Prokuratorzy nie będą już służyli politykom, ale obywatelom.
Ten Sąd Najwyższy, reprezentujący władzę ludu nad Państwem, musi sam odwoływać się do “Międzynarodowego Sądu Najwyższego”, oferującego wszystkim narodom międzynarodową pomoc.
Osoby pozbawione sprawiedliwości przez te instytucje krajowe będą mogły odwoływać się do tego Międzynarodowego Trybunału, po prostu ustanawiając “Krajową Radę Przemian”.
Każdy kraj posiadający “Sąd Najwyższy Ludu” ustanowił na stałe demokrację opartą na wspólnym dobru narodu i na “prawach człowieka”.